Και έφυγαν οι Τούρκοι, να’ταν κι άλλοι.. Και έφυγαν οι Γερμανοί.. Και ύστερα ήρθαν οι Άγγλοι.. Οι οποίοι μαζί τους έφεραν την έμπρακτη διχόνοια του ελληνικού DNA.Μπορεί ο εμφύλιος να έχει λήξει,αλλά στην ουσία (μέχρι να πεθάνει κι ο τελευταίος που τον μεταχειρίζεται ως μέσο χειραγώγησης)απλά αφήσαμε κάτω τα όπλα και τον συνεχίσαμε σε θεωρητικό επίπεδο.
Μήπως ήρθε η ώρα να υπάρξει μια σοβαρή εθνική συμφιλίωση?? Έτσι για αλλαγή.Βέβαια,αν κάποιος νεότερος τολμήσει να πει μια άποψη πάνω σ’αυτό το θέμα ταμπού, στην καλύτερη περίπτωση γιαουρτώνεται.. και κατηγορείται ως «ανιστόριτο και γελοίο υποκείμενο». Αγαπητέ έξαλλε εκπρόσωπε της παλαιότερης γενιάς,ο εμφύλιος είναι μέρος της ιστορίας της χώρας Ελλάδας,στην οποία ανήκω και εγώ.Αν δε με πιστεύεις μπορώ να σου δείξω ταυτότητα. Και δεύτερον,πως να μην έχω άποψη για κάποιο θέμα οι συνέπειες του οποίου έχουν αγγίξει κι εμένα?? Διότι στην ίδια χώρα ζούμε.. (ενημερώνω..)Ας σταματήσει κάποτε η διαπόμπευση των νέων απόψεων.
Είναι,κατά την άποψη μου, αδιανόητο να υπάρχουν συνθήματα σε τοίχους: «ΕΑΜ,ΕΛΑΣ,ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ», «Χ».. Και το θέμα είναι ότι αμφότερα είναι γραμμένα από άτομα σχετικά μικρής ηλικίας.Είναι επίσης αδιανόητο να ακούγονται στα ΜΜΕ φράσεις τύπου: «Εμείς σώσαμε την Ελλάδα από τους μπολσεβίκους!» (αδερφέ,είσαι 40 χρονών..δεν έσωσες κανέναν.. Άσε που όπως αποδείχθηκε,ο Στάλιν είχε «δώσει» την Ελλάδα στους Άγγλους,απλά ο Ζαχαριάδης.. ξέχασε να ενημερώσει..)
Σημ: οποιαδήποτε άποψη είναι διαφορετική της καθεστηκυίας,δε σημαίνει πως προέρχεται από 1.ανθέλληνες, 2.Εβραίους, 3.τον αντίχριστο, 4.κομμουνιστές, 5.εχθρούς του έθνους,γενικότερα.
Εν κατακλείδι,το ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις πρέπει να σταματήσει να συνεπάγεται σε μίσος και αλληλο-αφορισμούς.Η ιστορία υπάρχει για να διδάσκει κι όχι για να προξενεί επιπλέον «βλάβες».Μπορούμε να συμβιώνουμε και με διαφορετικές απόψεις.Ο εχθρός δεν είναι συνέχεια ανάμεσα μας! Πάει και μια βόλτα πιο κει.. Ας μην είμαστε συνέχεια σε ετοιμότητα να «καταστρέψουμε» το γείτονα.
Δε μπορείς να πας μπροστά,αν έχει κολλήσει το μυαλό στο Γράμμο και το Βίτσι.Κάποια γεγονότα πρέπει να μείνουν στην ιστορική μνήμη,αλλά όχι και να επηρεάζουν αρνητικά το μέλλον.
Κι ούτε να καπηλεύονται από διάφορους τύπους ,προς προσωπική τέρψη.
Μήπως ήρθε η ώρα να υπάρξει μια σοβαρή εθνική συμφιλίωση?? Έτσι για αλλαγή.Βέβαια,αν κάποιος νεότερος τολμήσει να πει μια άποψη πάνω σ’αυτό το θέμα ταμπού, στην καλύτερη περίπτωση γιαουρτώνεται.. και κατηγορείται ως «ανιστόριτο και γελοίο υποκείμενο». Αγαπητέ έξαλλε εκπρόσωπε της παλαιότερης γενιάς,ο εμφύλιος είναι μέρος της ιστορίας της χώρας Ελλάδας,στην οποία ανήκω και εγώ.Αν δε με πιστεύεις μπορώ να σου δείξω ταυτότητα. Και δεύτερον,πως να μην έχω άποψη για κάποιο θέμα οι συνέπειες του οποίου έχουν αγγίξει κι εμένα?? Διότι στην ίδια χώρα ζούμε.. (ενημερώνω..)Ας σταματήσει κάποτε η διαπόμπευση των νέων απόψεων.
Είναι,κατά την άποψη μου, αδιανόητο να υπάρχουν συνθήματα σε τοίχους: «ΕΑΜ,ΕΛΑΣ,ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ», «Χ».. Και το θέμα είναι ότι αμφότερα είναι γραμμένα από άτομα σχετικά μικρής ηλικίας.Είναι επίσης αδιανόητο να ακούγονται στα ΜΜΕ φράσεις τύπου: «Εμείς σώσαμε την Ελλάδα από τους μπολσεβίκους!» (αδερφέ,είσαι 40 χρονών..δεν έσωσες κανέναν.. Άσε που όπως αποδείχθηκε,ο Στάλιν είχε «δώσει» την Ελλάδα στους Άγγλους,απλά ο Ζαχαριάδης.. ξέχασε να ενημερώσει..)
Σημ: οποιαδήποτε άποψη είναι διαφορετική της καθεστηκυίας,δε σημαίνει πως προέρχεται από 1.ανθέλληνες, 2.Εβραίους, 3.τον αντίχριστο, 4.κομμουνιστές, 5.εχθρούς του έθνους,γενικότερα.
Εν κατακλείδι,το ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις πρέπει να σταματήσει να συνεπάγεται σε μίσος και αλληλο-αφορισμούς.Η ιστορία υπάρχει για να διδάσκει κι όχι για να προξενεί επιπλέον «βλάβες».Μπορούμε να συμβιώνουμε και με διαφορετικές απόψεις.Ο εχθρός δεν είναι συνέχεια ανάμεσα μας! Πάει και μια βόλτα πιο κει.. Ας μην είμαστε συνέχεια σε ετοιμότητα να «καταστρέψουμε» το γείτονα.
Δε μπορείς να πας μπροστά,αν έχει κολλήσει το μυαλό στο Γράμμο και το Βίτσι.Κάποια γεγονότα πρέπει να μείνουν στην ιστορική μνήμη,αλλά όχι και να επηρεάζουν αρνητικά το μέλλον.
Κι ούτε να καπηλεύονται από διάφορους τύπους ,προς προσωπική τέρψη.
