Ήμουν για καφέ με κάποιο φίλο μου.Είχαμε πιάσει και θέση δίπλα στο παράθυρο, ούτως ώστε ο καθένας περαστικός να μπορεί να θαυμάσει την κακομοιριά στις μούρες μας. Έχουμε,σχεδόν ίδια ηλικία και ακριβώς ίδια κακομοιριά.. Ήτοι ψάχνουμε δουλειά εδώ και πολλούς μήνες.Κι ως αποτέλεσμα.. τίποτις.. Οι πρώτες λύσεις που έρχονται στο μυαλό απορρίπτονται λόγω χαρακτήρα.. Κοινώς,προσωπικά αρνούμαι να δουλέψω ως σερβιτόρα. Δεν έχω την υπομονή,αδερφέ μου.. Μετά το 2ο «κοπελια! Να σου πω!», σηκώνω δάχτυλο.. Λάθος μου,αλλά έτσι είναι. Ο άλλος, ακόμα και ένα ποτήρι με νερό να κληθεί να μεταφέρει,θα βρεί κάποιο τρομακτικό τρόπο για να του πέσει.. Μία καλή λύση, βέβαια, θα ήταν να κρατάμε παιδάκια. Εδώ ακυρωνόμαστε λόγω μόστρας.. Διότι καμμία μάνα δε θα άφηνε τα αγγελούδια της μαζί με το Φράκ Ζάππα (μια μούρη ο φίλος μου με το Φράνκ), ούτε με εμένα γιατί είμαι ολίγον ξινομούρα.. Αμα τη εμφανίσει τρέχουν αλαλάζοντα παιδάκια να κρυφτούν..Οπότε μιας και έφτασε ο κόμπος στο χτένι, είπαμε να περάσουμε σε πιο αντεργκράουντ συζητήσεις για δουλειά..
Τουτ’έστιν, μιάς και αρνούμαστε να πουλήσουμε ναρκωτικά και λευκή σάρκα, έγω έριξα την πρώτη ιδέα. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να ανοίξουμε ένα γραφείο που θα καταπιάνεται με λύσεις παραπόνων. Κοινώς, έχεις πρόβλημα με τα μπογαδόνερα που αμολάει η γειτόνισσα?? Έλα σε εμάς! Έχεις πρόβλημα με τον άντρα σου που σε απατάει? Μην τον πλακώσεις! Έλα πρώτα σε εμάς! Λύνουμε προβλήματα,με το αζημίωτο.. Έτοιμη,στρωμένη δουλειά..αλλά δεν του άρεσε γιατί βαριέται να ακούει γυναικείες γκρίνιες.. Άντρες.. Γούρλωσε τα μάτια με συγκατάβαση και κούνα το κεφάλι πάνω – κάτω! Απλό!
Αυτός πρότεινε κάτι πιο χειρωνακτικό. Να κάνουμε ,λέει, ομάδα μερεμετιών.. Βαψίματα,σοβαντίσματα,υδραυλικά,πρίζες, απ’όλα. Όλο αυτό θα είχε εμένα μπροστά και αυτός θα ήταν ο βοηθός μου. Πρότεινε,δε, εγώ ως «αφεντικό – πρωτομάστορας» θα ήταν καλό να κυκλοφορώ με τη γνωστή φόρμα εργασίας που στα κορίτσια είναι γνωστή και ως σαλοπέτα.. Είπε δε οτι καλό θα ήταν η φόρμα εργασίας να έχει κάτι σε κοκκινάκι ως χρώμα.Κάπου εκεί,μετά το κοκκινάκι, κατάλαβα ότι η δουλειά έτεινε σε προβολή τσόντας στην Ιαπωνία και αρνήθηκα!
Οπότε το μόνο που μένει, αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, είναι να ακολουθήσω την πάγια συμβουλή όλων των μεσογειακών γιαγιάδων: «παιδί μου,άσε τα χαζά και βρες έναν πλούσιο γαμπρό!». Εγώ είμαι άκρως κατά αυτής της συμβουλής, αλλά «δε βγαίνω κιόλας,μανούλα μου..»
