εναλλακτικες εργασιες..

Ήμουν για καφέ με κάποιο φίλο μου.Είχαμε πιάσει και θέση δίπλα στο παράθυρο, ούτως ώστε ο καθένας περαστικός να μπορεί να θαυμάσει την κακομοιριά στις μούρες μας. Έχουμε,σχεδόν ίδια ηλικία και ακριβώς ίδια κακομοιριά.. Ήτοι ψάχνουμε δουλειά εδώ και πολλούς μήνες.Κι ως αποτέλεσμα.. τίποτις.. Οι πρώτες λύσεις που έρχονται στο μυαλό απορρίπτονται λόγω χαρακτήρα.. Κοινώς,προσωπικά αρνούμαι να δουλέψω ως σερβιτόρα. Δεν έχω την υπομονή,αδερφέ μου.. Μετά το 2ο «κοπελια! Να σου πω!», σηκώνω δάχτυλο.. Λάθος μου,αλλά έτσι είναι. Ο άλλος, ακόμα και ένα ποτήρι με νερό να κληθεί να μεταφέρει,θα βρεί κάποιο τρομακτικό τρόπο για να του πέσει.. Μία καλή λύση, βέβαια, θα ήταν να κρατάμε παιδάκια. Εδώ ακυρωνόμαστε λόγω μόστρας.. Διότι καμμία μάνα δε θα άφηνε τα αγγελούδια της μαζί με το Φράκ Ζάππα (μια μούρη ο φίλος μου με το Φράνκ), ούτε με εμένα γιατί είμαι ολίγον ξινομούρα.. Αμα τη εμφανίσει τρέχουν αλαλάζοντα παιδάκια να κρυφτούν..Οπότε μιας και έφτασε ο κόμπος στο χτένι, είπαμε να περάσουμε σε πιο αντεργκράουντ συζητήσεις για δουλειά..


Τουτ’έστιν, μιάς και αρνούμαστε να πουλήσουμε ναρκωτικά και λευκή σάρκα, έγω έριξα την πρώτη ιδέα. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να ανοίξουμε ένα γραφείο που θα καταπιάνεται με λύσεις παραπόνων. Κοινώς, έχεις πρόβλημα με τα μπογαδόνερα που αμολάει η γειτόνισσα?? Έλα σε εμάς! Έχεις πρόβλημα με τον άντρα σου που σε απατάει? Μην τον πλακώσεις! Έλα πρώτα σε εμάς! Λύνουμε προβλήματα,με το αζημίωτο.. Έτοιμη,στρωμένη δουλειά..αλλά δεν του άρεσε γιατί βαριέται να ακούει γυναικείες γκρίνιες.. Άντρες.. Γούρλωσε τα μάτια με συγκατάβαση και κούνα το κεφάλι πάνω – κάτω! Απλό!


Αυτός πρότεινε κάτι πιο χειρωνακτικό. Να κάνουμε ,λέει, ομάδα μερεμετιών.. Βαψίματα,σοβαντίσματα,υδραυλικά,πρίζες, απ’όλα. Όλο αυτό θα είχε εμένα μπροστά και αυτός θα ήταν ο βοηθός μου. Πρότεινε,δε, εγώ ως «αφεντικό – πρωτομάστορας» θα ήταν καλό να κυκλοφορώ με τη γνωστή φόρμα εργασίας που στα κορίτσια είναι γνωστή και ως σαλοπέτα.. Είπε δε οτι καλό θα ήταν η φόρμα εργασίας να έχει κάτι σε κοκκινάκι ως χρώμα.Κάπου εκεί,μετά το κοκκινάκι, κατάλαβα ότι η δουλειά έτεινε σε προβολή τσόντας στην Ιαπωνία και αρνήθηκα!


Οπότε το μόνο που μένει, αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, είναι να ακολουθήσω την πάγια συμβουλή όλων των μεσογειακών  γιαγιάδων: «παιδί μου,άσε τα χαζά και βρες έναν πλούσιο γαμπρό!». Εγώ είμαι άκρως κατά αυτής της συμβουλής, αλλά «δε βγαίνω κιόλας,μανούλα μου..»

μάρς..

Τελικά τα στρατόπεδα είναι πολύ σικ.. Με τα δεντράκια τους, τίγκα στη φύση,στο πεύκο/πλατάνι και στο περίττωμα σκύλου. Βέβαια,μέχρι να περάσεις την πύλη, φτύνεις ολίγον τι από αίμα, διότι και ο στρατός μια δημόσια υπηρεσία είναι. Τουτ’έστιν,σου λένε ότι θα ανοίξει,για το επισκεπτήριο,στις 9 και τελικά ανοίγει στις 10.. Κόσμος και ντουνιάς να περιμένει. Κι όλοι λες και πηγαίνουν να δουν πρόσφυγες.. Μανούλες,μπαμπάδες και αγαπημένες,όλοι φορτωμένοι με κεφτεδάκια,υπνόσακους,βρακιά, κάλτσες.. Κι όλοι οι στρατεύσιμοι να περιμένουν με μια τρομακτική και τρομαγμένη προσμονή.Πάει το «παράταμε με ρε μάνα,με τα κεφτεδάκια! Κλείσε και την πόρτα!», το «ρε πατέρα,φύγε,δεν έχω όρεξη!», και το «ρε Μαιρούλα μη με πρίζεις! Βαριέμαι σήμερα! Βγες με καμμιά φίλη σου!».. Τώρα..κατέβαζαν τον κεφτέ αμάσητο,σαν γλάροι.., έχουν ακατάσχετη όρεξη για πάρλα και ή Μαιρούλα.. τα πάντα εις διπλούν.. Αγκαλιές,φιλιά και η γνωστή επίδειξη αποκομισμένων γνώσεων.. Τύπου: πως κάνουμε ανάπαυση, προσοχή, μεταβολή,πως βγάζουμε το καπελάκι μας,πως κάνουμε βάδην..



(Όπως όταν παίρνει καινούργιο αμάξι,λυσσάει να σου το δείξει.. να μπείτε μέσα και ν’αρχίσει να μαρσάρει, να σου το παρουσιάζει αλα Κρίστα.. (βέβαια,αν τολμήσεις να κινηθείς προς άγγιγμα ταχυτήτων,τιμονιού, ντουλαπακίου σε κοιτάει το μάτι του Σάουρον.. τέλος πάντων..) Μόνο που στην περίπτωση του στρατού υπάρχει η συναισθηματική ανεκτικότητα και σου βάζει μόνος του το καπελάκι του ,στο κεφάλι σου. Σε κοιτάει δε,με ένα ρομαντικό χαμόγελο.. Κι εσύ θες να του πεις «τι κοιτάς ρε Γιώργο!!?? Άντε,πήγαινε τώρα να τους πεις ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα και να φεύγουμε σιγά-σιγά..» Όμως,αλλάζεις γνώμη την τελευταία στιγμή και αντ’αυτού,του λες «ζουζουνάκο μου..σου πάει το χακί..» Κι αυτός χαίρεται..αυτό εξάλλου είναι και το νόημα της ¨βίζιτας¨.


Εν τω μεταξύ,όταν σε γυρίζουν την κλασσική βόλτα στο στρατόπεδο,έρχεστε μούρη με μούρη με διάφορους συν-θαλαμίτες, συν-ΚΨΜίτες του.Με τους οποίους έχουν αναπτύξει στρατιωτική χαιρετούρα.Δηλαδή παχύ ¨εε¨ και το όνομα ή παρατσούκλι του άλλου. Π.χ. : παχύ ¨εε¨ + μπαρμπέρης !!, παχύ ¨εε¨ + Τσαλαμπάκος!! Παχύ ¨εε¨ + Φούφος !! Κουσούρι το οποίο υπάρχει περίπτωση να μείνει για πάντα και να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενιές.


Επίσης,έχεις να ακούσεις όλες τις κρυάδες που κάνουν μεταξύ τους,(με τις οποίες οι μισοί πριν πάνε φαντάροι,δε θα γελούσαν ούτε αν τους πλήρωνες..) τύπου : «ο Μπαμπαλίδης παίζει μόνος του ποδόσφαιρο,με το σάκο του κι όταν βάζει γκολ (!?!?!?) πανηγυρίζει και μας δείχνει τον κώλο του..» και να λυσσάει στα γέλια.. Και κάπου εκεί θες να του πεις : «λοιπόν Γιώργο, πήγαινε και πες τους ότι τα έχεις με το Μπαμπαλίδη,να σας διώξουν και τους 2,γιατί παρά αποβλακωθήκατε,μου φαίνεται..» ...

του κεσέ..

1^η Αγγελία :

¨Ζητείται νεαρός ψηλός,γυμνασμένος,με λεύκανση στα δόντια ή κοπέλα με πλούσιο μπούστο,κάτοχος lower,για συνεργασία με ανερχόμενο μουσικοσυνθέτη.Παρατίθενται οι μελοποιημένοι στίχοι:¨όταν μου έκλεισες το μάτι,μ’έπιασε ένα γινάτι, το γινάτι βγάζει μάτι,κι ένιωσα σαν τη Χιονάτη.¨

2^η Αγγελία :

¨Στερεοφονικό αυτοκινήτου,τελευταίας τεχνολογίας,ζητεί ιδιοκτήτη για τοποθέτηση και χρήση.Διευκρίνιση:Το στερεοφωνικό δρα αυτοβούλως. Αναπαράγει μόνο συγκεκριμένη κατηγορία μουσικής,τα λεγόμενα «γαβγίσματα των γερμανικών ποιμενικών». Σκοπός η υπερβολική αύξηση της έντασης των ηχείων κατά τη διάρκεια άσκοπης νυχτερινής (ώς επί το πλείστον) και μεσημεριανής οδήγησης.Προς δημιουργία και ανάπτυξη δολοφονικών ενστίκτων και τάσεων  στους γύρω όπως την υποψία σεισμού, κατολίσθησης,έλευσης Τούρκων στους γηραιότερους.¨

(*Κοινώς,για να γελάνε οι μέσα,όσο οι γύρω θέλουν να αυτοευνουχιστούν..)

3^η Αγγελία :

¨Ραδιοφωνικός Σταθμός ζητεί νέο/νέα παραγωγό μουσικής.Οι υποψήφιοι πρέπει να διαθέτουν αγάπη και γνώσεις για τη μουσική,η οποία ώς γνωστόν εξημερώνει τα ήθη.Να ακούν πολλή μουσική και να έχουν άποψη,αν τυχόν τους ζητηθεί.Ο παραγωγός θα αναλάβει τη 2ωρη,επιτυχημένη,απογευματινή εκπομπή ¨Καψουριά¨.Δεν επιβάλλεται λίστα τραγουδιών.Υπάρχει,όμως λίστα ερμηνευτών που τιμούν και τιμώνται από το σταθμό μας. Ενδεικτικά:Σούλα Τζούτζουρα,Φώντας Μπάμπουρας,Ελενάκι,Τζέλα Λατζέ,Παράσχος Κάστορας.¨

PRO..

Θάνατος σε όλους αυτούς που κοιμούνται και ξυπνάνε με την αγωνία: « Ποια ομάδα να διαλέξω στο PRO,για αλλαγή?»!! Καταποντισμός σ’αυτούς που έχουν βγάλει κάλλους τα δάχτυλα τους,από τα κουμπάκια της πάσας και της ντρίπλας!! Λοιμός σε όσους χρησιμοποιούν τη φράση: «’Ωχ,ναι,άργησα..Ξεχάστηκα μωρέ, εδώ με τα παιδιά,παίζουμε PRO..» (χρήζουσα απάντηση: «Τι άργησες,ρε μαλάκα? Εγώ γιατί δεν αργώ?’Αι σιχτίρ!!» σε πιο σικ υπάρχει το «’Ακου να δεις Κώστα,δε θα το ανέχομαι για πολύ!» διασταυρωμένες πληροφορίες λένε ότι δεν πιάνει καμμία από τις δύο.)Μια θεωρεία λέει ότι οι άντρες νοητικά φτάνουν ως την ηλικία των 10 χρονών και μετά αναπτύσσονται μόνο σωματικά.Τείνω να την αφομοιώσω.Κάπου άκουσα ότι μια μάνα στην Κομοτηνή,που ο 20χρονος γιός της καθόταν κλεισμένος με δύο φίλους του,στο δωμάτιο του επί ώρες,ανησύχησε.Έως ότου της εξήγησαν ότι παίζουν PRO.Και δεν άλλαξαν πολλά.Τώρα όταν μπαίνει στο δωμάτιο του γιού, ακούγεται μια ακατανόητη μουρμούρα.Ο μεγαλύτερος χαμός,βέβαια,γίνεται στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ποιός είδε το γυαλισμένο μάτι της θηλυκής παρουσίας και δεν το φοβήθηκε??? Συνήθης διάλογος:

                 Αυτός

Θα κάτσω με τα παιδιά,απόψε,να παίξουμε PRO.

                 Αυτή(σούφρωμα χειλιών)

Πάλι μ’αυτούς τους βλάκες θα κάτσεις,να αποβλακωθείτε????

Και ο διάλογος δεν λήγει με ένα απλό «ναι» Αυτού.Διότι Αυτός το «ναι»,το λέει.Δεν τίθεται θέμα..Μετά βγαίνει όλο το «Κατηγορώ» Αυτής! (εγώ,με Αυτήν είμαι.)’Οσες σχετίζονται με PROκολλημένους νιώθουν σαν τις μαμάδες που μαζεύονται σε γενέθλια νηπίων και ρωτάνε: «Εσάς,ξυπνάει τη νύχτα?», «Εσάς,είναι ζωηρό?» ‘Ετσι,ακριβώς..

                     Αυτή 1.

             Ο Μάριος,παίζει PRO?

                     Αυτή 2.

       ‘Ολη μέρα!Θέλω να το σπάσω!Ο ‘Αρης?

                     Αυτή 1.

        Κι αυτός!Κι εγώ θέλω να το σπάσω!!

Ο ,δε,διάλογος διαδραματίζεται στο σπίτι του ‘Αρη ή του Μάριου

Οι οποίοι μόλις διάλεξαν ομάδες!Καλά,υπάρχουν και κάποιοι που δεν παίζουν.Δυο!!’Ενας βρέθηκε στην ‘Ανδρο και αμέσως ζευγάρωσε.Ο άλλος αγνοείται.Τελευταία φορά εθεάθη στο Ελ. Βενιζέλος,με προορισμό Παπούα-Νέα Γουΐνέα..

Συμβουλή:δε χρειάζεται να σπάσει,γιατί θα υπάρξουν απειλές για αγορά νέου.Καλύτερα να βραχυκυκλώσει!Θα κρατήσουν ένα πενθήμερο πένθος,και τελείωσε! (που λέει ο λόγος..)

γιατί οι γυναίκες σκοτώνουν το ποδόσφαιρο..

Γιατί οι γυναίκες δεν καταλαβαίνουν το οφσάιντ?? Ποιό είναι το πρόβλημα τους? Φίλε φίλαθλε,πόσες φορές το έχεις αναλύσει σε διάφορες γκόμενες σου? Από την πρώτη φορά που σου το εξήγησε ο πατέρας σου,στην ηλικία των 5 ετών,μέχρι και αυτή τη στιγμή, έχεις εξηγήσει τι είναι οφσάιντ τουλάχιστον σε ένα ολόκληρο «Θηλέων»!! Την επόμενη φορά που θα σου κάνουν νάζια ότι δεν καταλαβαίνουν,κοίτα τες με περιφρόνηση και αναφώνησε: «γυναίκες..». Οπότε μη χαλάς χρόνο. Πες’της ότι έχει αδυνατίσει και καθάρισες.



Λοιπόν,έχουμε και λέμε: τα κορίτσια έχουν ακούσει πολλές φορές,τι εστί οφσάιντ.Από τον πατέρα τους,από κάναν αδελφό τους,από κάνα γκόμενο (ναι,δεν έχει πάει μόνο με τρείς.),από σένα.. Παρ’όλα αυτά συνεχίζουν να είναι στουρνάρια και να μη στουμπώνει στο μυαλό τους.Αγαπητέ φίλε-φίλαθλε,είναι απλή η εξήγηση.Τα κορίτσια δεν έχουν χωροταξική αίσθηση! Ακριβώς όπως είναι μπούφοι στο παρκάρισμα και αναγκάζεσαι να αλλάζετε θέσεις για να παρκάρεις ή,να χειρίζεσαι εσύ το τιμόνι κ’ αυτή απλά να βάζει όπισθεν.


Δες πιο απλά τη δολοφονία του ποδοσφαίρου.Κατά τη διάρκεια του αγώνα και κυρίως στις κρίσιμες στιγμές,πάντα πετάγεται για να σχολιάσει ποιος είναι ο ομορφότερος παίχτης.. Και αυτό σου τη σπάει πάρα πολύ.’Οχι επειδή τη ζηλεύεις,αλλά επειδή το σχόλιο είναι εκτός θέματος.Βέβαια πιστεύουν ότι ζηλεύεις κι αυτό είναι βοηθητικό για σένα,επειδή καθησυχάζεται και σ’αφήνει ήσυχο.Καλώς για σένα.


Πιστεύω,χωρίς φόβο και πάθος,ότι αυτό που τις κάνει έξαλλες είναι η καλή σου μνήμη πάνω στο αντικείμενο.Κοινώς,θυμάσαι τι συνέβη το `91,στον τελικό κυπέλλου,όχι όμως την ακριβή ημερομηνία που τη γνώρισες.Θυμάσαι σε ποιό λεπτό μπήκε το 3ο γκολ στο ΑΕΚ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, πριν 6 χρόνια ,αλλά ζορίζεσαι να θυμηθείς τη γιορτή της.Οπότε,όταν σε πλησιάζει με μάτια πεταμένα 2 εκατοστά από το υπόλοιπο κρανίο,και σου λέει: «Ρε Γιάννη!! Είμαστε μαζί και θυμάσαι περισσότερες λεπτομέρειες για τον Ζούλιο Σέζαρ ντα Σίλβα ε Σόουζα!» Εσύ,σ’αυτό το σημείο (εάν κι εφόσον της πεις ότι έχει αδυνατίσει και δε μασήσει) αυτοσχεδίασε οτι δήθεν σου έτυχε κάτι επείγον και φύγε διότι ακολουθεί γκρίνια.. και κατάρες στον Ζούλιο..

ποιά Διοτίμα..

Θρίαμβος!! Η αλφαβήτα πέθανε, η αλφαβήτα πάει! Ζήτω η αυτομόρφωση! Έπεσε και ως θέμα στις πανελλήνιες. Το οποίο σημαίνει ότι το Κράτος σε ενημερώνει, σε προετοιμάζει. Οπότε σταμάτα να κλαψουρίζεις και να ζαλίζεις τα αυτιά των εκάστοτε υπουργών παιδείας! (επίσης, σταμάτα να κλείνεις δρόμους, διαμαρτυρόμενος, διότι έχουμε ραντεβού με το Γιάννη και μας καθυστερείς.) Λοιπόν, η αυτομόρφωση είναι μια μέθοδος που θα έπρεπε να έχει εφαρμοστεί τουλάχιστον εδώ και 100 χρόνια. Η αυτομόρφωση είναι η υπέρτατη αναγνώριση, από την πλευρά του κράτους, της διαφορετικότητας των πολιτών. Λαμβάνοντας, φυσικά, υπ’όψην όλα τα δεδομένα. Δηλαδή, ότι δε μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά πολλοί Σκορπιοί,μέσα στην ίδια τάξη.



Αποσπάται η προσοχή τους σε διάφορες διαμάχες.


(Κατά Λίτσα Πατέρα, 5:18-19)


Αυτή η εφαρμογή δε σημαίνει ότι δε θα υφίσταται η λειτουργία του σχολείου. Εξάλλου, το σχολείο είναι η σημαντικότερη προσφορά του κράτους, προς τους εργαζόμενους γονείς. Ας αναλογιστούμε πόσες ζημιές θα έκαναν στο σπίτι τα μούλικα, αν δεν υπήρχε το σχολείο!


‘Άσε που θα το έκαναν και ντουμάνι! Ενώ τώρα καπνίζουν στις τουαλέτες του σχολείου, και τελειώνει εκεί το θέμα!


‘Οπότε, θα τα στέλνουμε το πρωί στο σχολείο, να μας τα κρατούν οι δάσκαλοι και το μεσημέρι, αφού φάνε το κάτι τις, θα αυτόμορφώνονται. Τι?? Όλα έτοιμα τα περιμένουμε??


Ας το πάρουμε σαν μαθησιακό διαγώνισμα. Να μεταλαμπαδεύσουμε, στις νέες γενιές, την υψηλή γνώση που εμείς λάβαμε. (συν το ότι θα εξαλειφθεί το απωθημένο όλων των γυναικών, οι οποίες μικρές ήθελαν να γίνουν δασκάλες.) Θα τους οδηγήσουμε στο πνευματικό στενοσόκακο κι έπειτα συνεχίζουν μόνα τους. Διότι είναι φυσικό το κράτος να έχει κουραστεί να μορφώνει και να παιδαγωγεί. Εμείς συμφωνούμε με το κράτος! Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι μαθητές θα καταρρακωθούν που θα σταματήσουν να ακούν «παπαγαλίζοντες» δασκάλους, αλλά ας το χωνέψουν!


Εξαιρούνται όσοι έκαναν παιδιά προσδοκώντας διορισμό στο δημόσιο ή ευνοϊκούς όρους δανεισμού. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, λόγω ευγενούς σκοπού, η αυτομόρφωση δε θα εφαρμόζεται.

mare nostrum και λοιπά..

Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας?? Το, αν μπορεί κανείς να μας το πάρει, βρίσκεται σε δεύτερη ανάλυση. Βασικά το θέμα είναι, αν το χώμα είναι δικό τους ή δικό μας. Αλλά, έτσι είναι οι πολυποίκιλες κοινωνίες.. δε ρίχνουν σπόρο στο χώμα, για να έχουν να φάνε.. απλά το διεκδικούν μετά λύσσης, ρωτώντας έμμεσα κι απ’έξω απ’έξω: «Τίίίίί??? Δε νηστεύεις!!??? Το χώμα δεν είναι δικό σου!», «Τίίίίί??? Δεν είσαι Ολυμπιακός!!?? Το χώμα είναι δικό μας!!», «Τίίίίί??? Δεν είσαι ετεροφυλόφιλος, αλλά σου αρέσουν οι άντρες!!?? Ούτε στη μούρη δεν αξίζει να σου ρίξω λίγο από το χώμα, που δε σου ανήκει, έτσι για να σε τυφλώσω!!», «Τίίίίί?? Είσαι νέα, ωραία κι έχεις πολλούς γκόμενους!!?? Με ποιο δικαίωμα? Πάρε τα ανοιχτά σου πόδια, από το χώμα μας!!», «Τίίίίί?? Είσαι 16 χρονών και με απαξιείς!!?? Κάτω απ’το χώμα!! (κάτω, δε μας πειράζει. Το θέμα είναι ποιοι πατάνε πάνω.)



Κι έτσι, μελωδικά, κυλάει η ζωή. Καλά, οι μετανάστες δε σχηματίζουν καν κατηγορία. Το πολύ πολύ, να τους βάλουμε δίπλα από τα φασόλια. Και φυσικά, το μεγαλύτερο θέμα ιδιοκτησίας χώματος στην κοινωνία, αντανακλάται στο αν οι άντρες είναι γκέι. Ισάξιο με το αν οι γυναίκες κάνουν πολύ σεξ, παρά τη θέληση της κοινής γνώμης. Μπορείς να κλέψεις αν θες. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα σε πιάσουν. Διότι αν δεν κινδυνεύουν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, δε μας νοιάζει. ‘Ίσως σου βρουν και δικαιολογία. ‘Αν όμως σε λένε, φερ’ειπείν, Βαγγέλη και γουστάρεις το Θανάση.. Κακομοίρα αδερφή.. να νιώθεις ευγνωμοσύνη που δε σε διαπομπεύουμε αλαλάζοντας, όταν περνάς από μπροστά μας. ‘Άσε που δεν έχεις κι έναν θεό να ευχαριστήσεις γι’αυτό, διότι ως γνωστόν είσαι άθεος και δαιμονισμένος! Το ίδιο ισχύει και για τα κορίτσια, που η Φύση τις καλεί να νιώσουν οργασμό. Αίσχος!! Δηλαδή την κυρία Νίτσα, που πέρασε τη ζωή της ανάμεσα στα συχνόπυκνα χαστούκια του κυρ Μπάμπη και τα λιβάνια του Αγίου Παντελεήμονα.. Αυτήν γιατί δεν τη σέβεσαι, καλή μου «χαλασμένη»? Αυτήν, ποιος θα τη σεβαστεί? Ούτε ο κυρ Μπάμπης τη σέβεται, ούτε ο ‘Άγιος. ‘Άρα, πρέπει εσύ! Απλό!


Προσοχή όμως, γιατί όλοι αυτοί οι τύπου κυρ Μπάμπης, κυρά Νίτσα και ‘Άγιος Παντελεήμων, έχουν πονηρές μεθόδους εξακρίβωσης. Φήμες λένε ότι έχει υπάρξει η εξής στιχομυθία:


- Εσύ, είσαι με εμάς ή με τους άλλους?


- Ξέρω’γω.. Με εσάς.


- Εμείς είμαστε οι άλλοι! Πάρε δρόμο!

ιστορίες του δρόμου...

  Δεν ήθελα να διασχίσω την Ελλάδα με αυτοκίνητο..’Ως τους Αμπελόκηπους ήθελα να φτάσω..Κοντά είναι..Είχα κάτι ρημαδοδουλειές..Οπότε ένα όμορφο πρωινό Τρίτης,αρχίζω την αποστολή μου.Παίρνω το αμάξι,παίρνω και προμήθειες.. (καφέ,νερό,ηρεμιστικά..)’Ως τα μισά της οδού Λένορμαν,πάμε καλά.Μισά και ένα μέτρο της Λένορμαν..νόμισα ότι εντός ολίγου θα χτυπήσει την Αθήνα μετεωρίτης..Εξ’ου και όλοι πήραν τα αμάξια τους,να φύγουν..Δεν κουνιόταν τίποτα!!Και εκεί είναι που σιγουρεύεσαι ότι η σχιζοφρένεια είναι πάντα ένα βήμα μπροστά σου!!Παρεμπιπτόντως,έκανε ζέστη,οπότε τα παράθυρα των αμαξιών ήταν ανοιχτά.Είχα την ατυχία,δίπλα μου να είναι κολλημένος ένας ταξιτζής..Ο δε ταξιτζής,μη θέλοντας να κάνει τη διάφορα,είχε στη διαπασών σταθμό με αθλητικά.Εκείνη τη στιγμή, ταρακουνιόνταν τα ερτζιανά από έξαλλο οπαδό που ωρυόταν επειδή αδίκησαν την ομάδα του..Αφού στην αρχή,νόμιζα ότι κάποιος από το δίπλα αμάξι βρίζει εμένα..’Ηθελα να υπερασπιστώ τα δίκαια των αυτιών μου,άλλα όταν κατάλαβα ότι ο ταξιτζής μεταμορφωνόταν σε ωρυόμενο Νο2,ένεκα η ομάδα.. λούφαξα..Δεν θα μου άρεσε να έχω το ένα μάτι βουλωμένο και χαραγμένη στο κούτελο τη λέξη : «ΘΡΥΛΟΣ»!Καμμιά δεκαριά αμάξια,μπροστά από το δικό μου,υπήρχε τροχονόμος..Τον κοιτούσαμε όλοι μέσα στα μάτια!Αν μπορούσε κάποιος να βγει από το αμάξι του και να τον λαδώσει..για να μας αφήσει να περάσουμε,θα το έκανε!Και τότε όλο το σύμπαν έδειξε να συνωμοτεί υπέρ μας..Ο τροχονόμος σήκωσε το χέρι του, συμβολίζοντας την ¨Απελευθέρωση¨!!‘Ολοι,με κινήσεις αστραπή, βάλαμε πρώτη και ήμασταν σε ετοιμότητα!!Τα δυο πρώτα αυτοκίνητε πέρασαν νικηφόρα στον απέναντι δρόμο!Κι ύστερα το άπαν σύμπαν αποφάσισε ότι πριν γελούσε περισσότερο... Μια καλή γιαγιούλα θέλησε να περάσει το δρόμο..Από αυτές τις γιαγιάδες που περνούν αμέριμνα του δρόμους..λες και βρίσκονται στο λιβάδι του χωριού..οι οποίες όταν φτάσουν στη μέση ακριβώς.. παθαίνουν έναν μίνι αποπροσανατολισμό και δε εντοπίζουν αν πρέπει να πάνε μπροστά ή πίσω!!Οπότε μένουν και κοιτούν! Αφού άρχισαν τα βγαίνουν τα πρώτα χέρια (σε ανοιχτή παλάμη) και λίγο πριν αρχίσουν να ακούγονται τα πρώτα γαλλικά..ο τροχονόμος με 2 δρασκελισμούς,την απομάκρυνε σε ουδέτερο έδαφος! Στο πεζοδρόμιο που δεν κινδύνευε κανείς...Ζήτω το Μετρό!!!

εν αρχή ην το ρεύμα..

Σπίτι.Απόγευμα προς βράδυ.Συνερχόμενη από τον μεσημεριανό ύπνο.Πρώτα άνοιξα το ένα μάτι και κοίταξα με λαγνεία τον υπολογιστή.Μετά άνοιξα και το άλλο μάτι .... ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΔΕΗ!!


Η γλυκιά αγουροξυπνημένη κοπελίτσα,μεταμορφώθηκε σε Αιμοσταγές Τέρας!!!! ‘Ηθελα να τους σφάξω όλους! Μηδενός εξαιρουμένου. ‘Ενοιωσα ότι μου στερούσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα! Μα να μην μπορώ να ανοίξω τον υπολογιστή?? Φασισμός!! Λίγο ακόμα θα σηκωθούμε,λίγο ψηλότερα,λίγο ψηλότερα Εν μέσω καντηλιών και λοιπών ευφάνταστων γαλλικών, μετακινήθηκα προς την κουζίνα.Είχα μισοκλείσει τα μάτια μου, περιμένοντας να ακούσω το σπαρακτικό νιαούρισμα του γάτου μου που κατά 70% θα πατούσα.. Σπίτι.Κουζίνα.Δε θυμόμουν που είναι τα κεριά.Δε θυμόμουν αν έχω κεριά..’Εστω ένα κεράκι από τούρτα γενεθλίων..Με τα πάρα πάρα πολλά,βρήκα ένα κερί ¨’Αγιο Βασίλη¨.Είχα τον αναπτήρα σε ετοιμότητα και άναψα. Στους ορόφους της διπλανής πολυκατοικίας εκτυλισσόταν το θρίλερ! Μικρές λάμψεις κεριών μετακινούνταν σε 2 ορόφους.Και φάτσες τρομακτικά κολλημένες στα τζάμια,για να διαπιστώσουν αν έχουν "μαυρίσει" όλοι οι γείτονες.Κάθισα με το κερί μου και το γατί στο σαλόνι,περιμένοντας το φως το αληθινό..Τώρα,κανονικά,θα αποβλακωνόμουν στο ίντερνετ.. Ποιόν ενοχλώ?? Και να πεις ότι μπαίνω σε τσοντοsite..’Οχι!! ‘Αντε,το πολύ, να μπω στο YouTube και να δω βιντεάκια ηθικώς αποδεκτά..Η οργή μου αναδυόταν ανενόχλητη..Τότε άναψε μια παραπάνω λάμψη στο χώρο.Το ένδοξο κινητό! ((το καλό του αφώτιστου είναι ότι το εντόπισα με την πρώτη.Σε συνθήκες πλήρους φωτός,θα προσπαθούσα να εντοπίσω τις συντεταγμένες του από τον ήχο.))’Ηταν η Σοφία,φίλη μου από το σχολείο και γειτόνισσα.Με πήρε τηλέφωνο,για να ενωθούμε υπό το σκότος.’Ηταν κάτω από το σπίτι μου,της άνοιξα και ανέβηκε.Είχε φέρει κι αυτή το κερί της, ή αλλιώς *γάλα,καμπάς,κερί*= τα βασικά του νοικοκυριού!Φτιάξαμε 2 ελληνικούς-τούρμπο και αρχίσαμε να τα λέμε.Το αίμα άρχισε σιγά-σιγά να κατεβαίνει από το κεφάλι μου και να παίρνει τη θέση που του αξίζει,στις αρτηρίες.Μετά ήρθε και το ρεύμα,αλλά δε με ένοιαζε.Από εκείνη την κατάμαυρη Πέμπτη,αποφάσισα ότι πριν τσαντιστώ με τη ΔΕΗ, θα σκέφτομαι αν τσαντίζομαι για σοβαρό λόγο ή απλά επειδή δεν έχω τι να κάνω ελλείψει ρεύματος..Βέβαια,καλού κακού..,στην επόμενη διακοπή όποιος δει μια μεσαίου ύψους και μεσογειακών αναλογιών,σκουρομάλλα,να πλησιάζει .. ας κόψει λάσπη!

ίλεος ίλεος..

‘Οποιος κατασκοπεύσει μια παρέα γυναικών, όπου κι αν βρίσκονται (καφετέρια,ψώνια,είτε προσεληνομένες..) θα γίνει μάρτυς ανηλεούς ¨Κατηγορώ¨ ,του οιστρογόνου..Επειδή κι εγώ αποτελούμαι από οιστρογόνα,προσπάθησα να το δω αντικειμενικά.. Θα αφουγκραστεί,λοιπόν,ο αυτήκοος:


ΡΙΝΑ

Φταίω εγώ ,που χωρίσαμε??

ΜΙΝΑ

(με σιγουριά)’Οχι βέβαια!! (με περισσότερη σιγουριά) Αυτός φταίει!!



2ο μαρτυρούμενο παράδειγμα:

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Δε με καταλαβαίνει!! Δεν καταλαβαίνει τι του λέω!!

ΙΣΜΗΝΗ

Δεν υπάρχει άντρας που να καταλαβαίνει τι του λες!!



Για όλα φταίνε οι γιαγιάδες!! Οι οποίες από τα 4 μας χρόνια, μας εκπαιδεύουν στο δόγμα τους.. Συμπεριλαμβάνονται όλες οι γιαγιάδες, συν της γιαγιάς Ντάκ.. (νευρωσική Νταίζη).. Ιδού ο χιλιοειπωμένος μονόλογος γιαγιάς: ¨Μην εμπιστευτείς ποτέ άντρα!!Αυτοί σκέφτονται μόνο με το κάτω κεφάλι!! (το πάνω λειτουργεί,βασικά,ως διακοσμητικό).Πρόσεξε να μη σε εκμεταλλευτεί!!Πρόσεξε να τον έχεις από κοντά,για να μην πάει με καμμιά άλλη!!ΠΡΟΣΕΞΕ!!!¨ Αποτελέσματα μονολόγου:

Ι)σου λέει:¨Με το Θωμά ήμουν,πίναμε καφέ.¨

του λες : (με μάτια,που προεξέχουν 5 εκατοστά)¨Σιγά που ήσουν με το Θωμά!Με ποιόν ήσουν??Λέγε!!¨

σου λέει:¨Μα,με το Θωμά..¨



ΙΙ)σου λέει:¨’Ηρθε η καινούργια υπεύθυνη,που σου έλεγα.¨

του λες: ¨Είναι ωραία??¨

σου λέει:¨Ξέρω’γω? Ωραία είναι..¨

του λες: ¨Μάλιστα..Πριν την πηδήξεις πεσ’το μου,να μαζέψω τα πράγματα μου και να φύγω!!’Αι σιχτίρ πια!!¨



ΙΙΙ)Σηκώνεται να πάει στην τουαλέτα.Τότε εσυ,που είσαι εκπαιδευμένη στην κατασκοπεία και έχεις εντοπίσει σε ποιά τσέπη έχει το κινητό και έχεις υπολογίσει πόσο χρόνο θέλει το φως του κινητού για να σβήσει....ούφ....το γραπώνεις και με μελετημένες κινήσεις τσεκάρεις –στα γρήγορα- κλησεις,μηνυματα, παιρνεις δακτυλικα αποτυπωματα.. ‘Οπως και δείγματα τριχών,που βρίσκεις στα ρούχα του,και τα στέλνεις για DNA...



‘Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και γεγονότα,είναι εντελώς φανταστική.

σινεφιλο-ιστορίες!

Σινεμά.Βράδυ.Με μια καλή φίλη αποφασίσαμε να πάμε σινεμά,σε θρίλερ.Σε ένα από αυτά τα χιλιοπαιγμένα έργα που πετιούνται, ανα πάσα στιγμή χέρια,πόδια,σπλήνες,ένα παχύ έντερο έρχεται από τα δεξιά.. Οι θέσεις μας ήταν καλές. Από τη μια ο διάδρομος και από την άλλη ένα ευτυχές νεοσύστατο ζευγάρι.Τότε η φίλη έκανε τη συνήθη πρόταση της,να πάμε σε άλλες θέσεις που δε θα υπάρχουν διπλανοί για να μπορούμε να απλωθούμε.Σημείωση: η φίλη είναι 1,50 νταν..,παρ’όλα αυτά θεωρεί ότι της χρειάζεται χώρος για να απλωθεί..Τέλος πάντων,αλλάζουμε θέσεις και πάμε στα πιο μοναχικά.Πάνω που έχουμε βολευτεί και απλώσει τα πόδια μας (ανήκουμε στη γυφτοκατηγορία των σινεφίλ) έρχονται 2 τύποι,μας κοιτούν και φεύγουν.Σε ελάχιστο χρόνο, επιστρέφουν με έναν υπεύθυνο του κινηματογράφου ο οποίος μας ζητά να επιστρέψουμε στις αρχικές μας θέσεις.Δε μπόρεσα να καταλάβω γιατί αυτοί οι 2 δε μας το είπαν μόνοι τους,αλλά φώναξαν «την αστυνομία».Τέλος πάντων,με το δισάκι μας στον ώμο, επιστρέφουμε στις αρχικές μας θέσεις.Το έργο αρχίζει.. Η υπόθεση τρομερή..’Ενας παρανοϊκός δολοφόνος σκοτώνει τους πάντες!Ακόμα και κάτι ψάρια μέσα σε ένα ενυδρείο.’Αντερα και λέπια παντού! ‘Ολοι οι θεατές υφίσταντο τη γνωστή «κλωτσιά της τρομάρας».Δηλαδή,εκεί που παρακολουθείς αμέριμνος,ξαφνικά πετιέται ένα πάγκρεας και ο καθένας κλωτσάει τη θέση του μπροστινού.Στο ρυθμό όλοι!Οι μόνοι ατάραχοι στην αίθουσα ήταν οι 2 ζευγαρωμένοι.Καμμία επαφή με το μακελειό.Ο ένας έπαιζε ¨κουδουνάκια¨ με τη γλώσσα του,στις αμυγδαλές του άλλου..Σε μια φάση εκνευρίστηκα και ήθελα να ρίξω μια σφαλιάρα στα κεφάλια τους.Στη μνήμη των νεκρών!Ψαριών κι ανθρώπων!!Μια πόλη ξεκληρίστηκε,αυτοί τίποτα!Και τα ξεκοιλιάσματα δεν έλεγαν να λάβουν τέλος.Προς το τέλος,της ταινίας,όλοι άρχισαν να κοροϊδεύουν και επικρατούσε ένα γενικό γελάκι.Χωρίς να λείπουν τα χέρια με τα μισάνοιχτα δάκτυλα στο πρόσωπο,τα οποία σχηματίζουν γωνία 30^ο για να βλέπει το ένα μάτι.. Στο τέλος της ταινίας κι αφού ο δολοφόνος ήταν έτοιμος να επεκταθεί και στη διπλανή πόλη,ήρθε το FBI και τον συνέλαβε.’Εχω την εντύπωση, χωρίς να παίρνω όρκο,ότι και η διπλανή μου συνέλαβε,εκείνο το βράδυ.Αφού φύγαμε από τον κινηματογράφο,με τη φίλη μου,πήγαμε φάγαμε σουβλάκια κι ησυχάσαμε.‘Ω,πιά..

LA GRINIA..

  Σπίτι.Βράδυ Παρασκευής.Η ώρα ήταν περίπου 2.15,τη νύχτα. Καθόμον ήσυχα-ήσυχα στο γραφείο μου και έβλεπα ένα DVD στον υπολογιστή.Στη γειτονιά δεν ακουγόταν ούτε γάτα.Και τότε, ξαφνικά οι γάτες και να ήθελαν να ακουστούν,θα έχαναν κατά κράτος!Θα τις ξεπερνούσε η ¨φωνίτσα¨ της γειτόνισσας. Η 55χρονη γειτόνισσα,η κυρία Μίνα,που επαναλάμβανε μετα τσιρίδων και κλάδων : «Γιατί δεν έβγαλες τα σκουπίδια,αφού σου είπα να τα βγάλεις?? ‘Ε? Γιατί??» Το δριμύ ¨κατηγορώ¨ πήγαινε στον άντρα της,τον κύριο Αποστόλη.Το μπαλκόνι τους είναι απέναντι απο το δικό μου.’Οπότε...είχα έτσι κι αλλιώς τα φώτα σβηστά... με ένα μικρό γύρισμα του κεφαλιού έβλεπα όλη τη σκηνή να εκτυλίσεται μπροστά στα μάτια μου!!Το τι του έλεγε...το τι θυμήθηκε να του πεί..Εκτός που τους νοσήλευσε νοερά,γιατί όπως είπε : «Από 2 σακούλες σκουπιδιών,ξέρεις τι μπορεί να πάθουμε??Χολέρα και πανούκλα!Στο νοσοκομείο θα μας πάνε αύριο!!» ‘Εκανε άσχετους παραλληλισμούς τύπου: «Μην κάνεις μία φορά αυτό που θα σου πω..Αμάν πια!!’Οπως τότε,που δε με άκουσες,με τ’άρνιά!!». Συμπεραίνω,απο τη σχηματισμένη απορία στο πρόσωπο του κυρίου Αποστόλη,ότι το αφηγηθέν συνέβη 10 χρόνια πριν,τουλάχιστον.. Αυτός δεν τολμούσε να αρθρώσει.. Είχε κάτσει και άκουγε τον ψαλμό..’Ομως,δεν ήμουν εγώ ο μόνος ωτακουστής.Απο την πολυκατοικία των μαλλιοτραβούμενων, όπως και απο τη διπλανή, είχαν ξεπροβάλλει κάποιες γελαστές μούρες. Είδα μερικές φάτσες γειτόνων που έβλεπα πρώτη φορά.Διότι Αθήνα είναι εδώ..σιγά μην ξέρω πως λέγεται και ποιός είναι ο γείτονας μου.Ωχ,αδερφέ.. Εν τω μεταξυ,ανάμεσα στους ακροατές, εντόπισα και το Θανάση.Το σιχαμένο Θαναση,που μονίμως σφαζόμαστε για μια θέση πάρκιν. Αίφνης,σκέφτηκα να τον καρφώσω στην κυρα Μίνα,για να βγάλλω και το άχτι μου. Αλλά δεν άκουσα τη φωνή του μπάτσου,που προς στιγμήν,κρύφτηκε μέσα μου και δεν κάρφωσα.Και η δράση συνεχιζόταν,χωρίς σταματημό. Είχε,ήδη περάσει μισή ώρα γκρίνιας!Η κύρα Μίνα είχε αρχίσει απο τα σκουπίδια που ο σύζυξ (μαύρη ώρα) ξέχασε να πετάξει και έφτασε να αναλύει ότι δεν τη σέβεται,εκείνη και τα Θέλω της,το δράμα που περνάει τα 30 χρόνια που είναι παντρεμένοι.Ούτε ένας χρόνος άνευ δράματος..Κι αυτός συνέχιζε τη μούγγα!’Ημουν έτοιμη να βγω στο μπαλκόνι και να του πω: «άντε,πες κάτι άνθρωπε μου!Καταρχήν,θέλουμε να ακούσουμε και τη δική σου άποψη!!» ‘Ολοι θα συμφωνούσαν μαζί μου..Μέχρι και ο Θανάσης. ‘Οταν στέγνωσε το στόμα της απο την πάρλα και προφανώς νύσταξε,του είπε: «’Αι,πάμε για ύπνο και τα λέμε αύριο.». ‘Ηθελα να βγω και να ρωτήσω: «τι ώρα λέτε να το αρχίσετε? γιατί το πρωί έχω να πάω σε κάτι δουλειές..» ,αλλά κρατήθηκα.