Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας?? Το, αν μπορεί κανείς να μας το πάρει, βρίσκεται σε δεύτερη ανάλυση. Βασικά το θέμα είναι, αν το χώμα είναι δικό τους ή δικό μας. Αλλά, έτσι είναι οι πολυποίκιλες κοινωνίες.. δε ρίχνουν σπόρο στο χώμα, για να έχουν να φάνε.. απλά το διεκδικούν μετά λύσσης, ρωτώντας έμμεσα κι απ’έξω απ’έξω: «Τίίίίί??? Δε νηστεύεις!!??? Το χώμα δεν είναι δικό σου!», «Τίίίίί??? Δεν είσαι Ολυμπιακός!!?? Το χώμα είναι δικό μας!!», «Τίίίίί??? Δεν είσαι ετεροφυλόφιλος, αλλά σου αρέσουν οι άντρες!!?? Ούτε στη μούρη δεν αξίζει να σου ρίξω λίγο από το χώμα, που δε σου ανήκει, έτσι για να σε τυφλώσω!!», «Τίίίίί?? Είσαι νέα, ωραία κι έχεις πολλούς γκόμενους!!?? Με ποιο δικαίωμα? Πάρε τα ανοιχτά σου πόδια, από το χώμα μας!!», «Τίίίίί?? Είσαι 16 χρονών και με απαξιείς!!?? Κάτω απ’το χώμα!! (κάτω, δε μας πειράζει. Το θέμα είναι ποιοι πατάνε πάνω.)
Κι έτσι, μελωδικά, κυλάει η ζωή. Καλά, οι μετανάστες δε σχηματίζουν καν κατηγορία. Το πολύ πολύ, να τους βάλουμε δίπλα από τα φασόλια. Και φυσικά, το μεγαλύτερο θέμα ιδιοκτησίας χώματος στην κοινωνία, αντανακλάται στο αν οι άντρες είναι γκέι. Ισάξιο με το αν οι γυναίκες κάνουν πολύ σεξ, παρά τη θέληση της κοινής γνώμης. Μπορείς να κλέψεις αν θες. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα σε πιάσουν. Διότι αν δεν κινδυνεύουν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, δε μας νοιάζει. ‘Ίσως σου βρουν και δικαιολογία. ‘Αν όμως σε λένε, φερ’ειπείν, Βαγγέλη και γουστάρεις το Θανάση.. Κακομοίρα αδερφή.. να νιώθεις ευγνωμοσύνη που δε σε διαπομπεύουμε αλαλάζοντας, όταν περνάς από μπροστά μας. ‘Άσε που δεν έχεις κι έναν θεό να ευχαριστήσεις γι’αυτό, διότι ως γνωστόν είσαι άθεος και δαιμονισμένος! Το ίδιο ισχύει και για τα κορίτσια, που η Φύση τις καλεί να νιώσουν οργασμό. Αίσχος!! Δηλαδή την κυρία Νίτσα, που πέρασε τη ζωή της ανάμεσα στα συχνόπυκνα χαστούκια του κυρ Μπάμπη και τα λιβάνια του Αγίου Παντελεήμονα.. Αυτήν γιατί δεν τη σέβεσαι, καλή μου «χαλασμένη»? Αυτήν, ποιος θα τη σεβαστεί? Ούτε ο κυρ Μπάμπης τη σέβεται, ούτε ο ‘Άγιος. ‘Άρα, πρέπει εσύ! Απλό!
Προσοχή όμως, γιατί όλοι αυτοί οι τύπου κυρ Μπάμπης, κυρά Νίτσα και ‘Άγιος Παντελεήμων, έχουν πονηρές μεθόδους εξακρίβωσης. Φήμες λένε ότι έχει υπάρξει η εξής στιχομυθία:
- Εσύ, είσαι με εμάς ή με τους άλλους?
- Ξέρω’γω.. Με εσάς.
- Εμείς είμαστε οι άλλοι! Πάρε δρόμο!
Κι έτσι, μελωδικά, κυλάει η ζωή. Καλά, οι μετανάστες δε σχηματίζουν καν κατηγορία. Το πολύ πολύ, να τους βάλουμε δίπλα από τα φασόλια. Και φυσικά, το μεγαλύτερο θέμα ιδιοκτησίας χώματος στην κοινωνία, αντανακλάται στο αν οι άντρες είναι γκέι. Ισάξιο με το αν οι γυναίκες κάνουν πολύ σεξ, παρά τη θέληση της κοινής γνώμης. Μπορείς να κλέψεις αν θες. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα σε πιάσουν. Διότι αν δεν κινδυνεύουν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, δε μας νοιάζει. ‘Ίσως σου βρουν και δικαιολογία. ‘Αν όμως σε λένε, φερ’ειπείν, Βαγγέλη και γουστάρεις το Θανάση.. Κακομοίρα αδερφή.. να νιώθεις ευγνωμοσύνη που δε σε διαπομπεύουμε αλαλάζοντας, όταν περνάς από μπροστά μας. ‘Άσε που δεν έχεις κι έναν θεό να ευχαριστήσεις γι’αυτό, διότι ως γνωστόν είσαι άθεος και δαιμονισμένος! Το ίδιο ισχύει και για τα κορίτσια, που η Φύση τις καλεί να νιώσουν οργασμό. Αίσχος!! Δηλαδή την κυρία Νίτσα, που πέρασε τη ζωή της ανάμεσα στα συχνόπυκνα χαστούκια του κυρ Μπάμπη και τα λιβάνια του Αγίου Παντελεήμονα.. Αυτήν γιατί δεν τη σέβεσαι, καλή μου «χαλασμένη»? Αυτήν, ποιος θα τη σεβαστεί? Ούτε ο κυρ Μπάμπης τη σέβεται, ούτε ο ‘Άγιος. ‘Άρα, πρέπει εσύ! Απλό!
Προσοχή όμως, γιατί όλοι αυτοί οι τύπου κυρ Μπάμπης, κυρά Νίτσα και ‘Άγιος Παντελεήμων, έχουν πονηρές μεθόδους εξακρίβωσης. Φήμες λένε ότι έχει υπάρξει η εξής στιχομυθία:
- Εσύ, είσαι με εμάς ή με τους άλλους?
- Ξέρω’γω.. Με εσάς.
- Εμείς είμαστε οι άλλοι! Πάρε δρόμο!
