συνεντευξεις

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

μάρς..

Τελικά τα στρατόπεδα είναι πολύ σικ.. Με τα δεντράκια τους, τίγκα στη φύση,στο πεύκο/πλατάνι και στο περίττωμα σκύλου. Βέβαια,μέχρι να περάσεις την πύλη, φτύνεις ολίγον τι από αίμα, διότι και ο στρατός μια δημόσια υπηρεσία είναι. Τουτ’έστιν,σου λένε ότι θα ανοίξει,για το επισκεπτήριο,στις 9 και τελικά ανοίγει στις 10.. Κόσμος και ντουνιάς να περιμένει. Κι όλοι λες και πηγαίνουν να δουν πρόσφυγες.. Μανούλες,μπαμπάδες και αγαπημένες,όλοι φορτωμένοι με κεφτεδάκια,υπνόσακους,βρακιά, κάλτσες.. Κι όλοι οι στρατεύσιμοι να περιμένουν με μια τρομακτική και τρομαγμένη προσμονή.Πάει το «παράταμε με ρε μάνα,με τα κεφτεδάκια! Κλείσε και την πόρτα!», το «ρε πατέρα,φύγε,δεν έχω όρεξη!», και το «ρε Μαιρούλα μη με πρίζεις! Βαριέμαι σήμερα! Βγες με καμμιά φίλη σου!».. Τώρα..κατέβαζαν τον κεφτέ αμάσητο,σαν γλάροι.., έχουν ακατάσχετη όρεξη για πάρλα και ή Μαιρούλα.. τα πάντα εις διπλούν.. Αγκαλιές,φιλιά και η γνωστή επίδειξη αποκομισμένων γνώσεων.. Τύπου: πως κάνουμε ανάπαυση, προσοχή, μεταβολή,πως βγάζουμε το καπελάκι μας,πως κάνουμε βάδην..



(Όπως όταν παίρνει καινούργιο αμάξι,λυσσάει να σου το δείξει.. να μπείτε μέσα και ν’αρχίσει να μαρσάρει, να σου το παρουσιάζει αλα Κρίστα.. (βέβαια,αν τολμήσεις να κινηθείς προς άγγιγμα ταχυτήτων,τιμονιού, ντουλαπακίου σε κοιτάει το μάτι του Σάουρον.. τέλος πάντων..) Μόνο που στην περίπτωση του στρατού υπάρχει η συναισθηματική ανεκτικότητα και σου βάζει μόνος του το καπελάκι του ,στο κεφάλι σου. Σε κοιτάει δε,με ένα ρομαντικό χαμόγελο.. Κι εσύ θες να του πεις «τι κοιτάς ρε Γιώργο!!?? Άντε,πήγαινε τώρα να τους πεις ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα και να φεύγουμε σιγά-σιγά..» Όμως,αλλάζεις γνώμη την τελευταία στιγμή και αντ’αυτού,του λες «ζουζουνάκο μου..σου πάει το χακί..» Κι αυτός χαίρεται..αυτό εξάλλου είναι και το νόημα της ¨βίζιτας¨.


Εν τω μεταξύ,όταν σε γυρίζουν την κλασσική βόλτα στο στρατόπεδο,έρχεστε μούρη με μούρη με διάφορους συν-θαλαμίτες, συν-ΚΨΜίτες του.Με τους οποίους έχουν αναπτύξει στρατιωτική χαιρετούρα.Δηλαδή παχύ ¨εε¨ και το όνομα ή παρατσούκλι του άλλου. Π.χ. : παχύ ¨εε¨ + μπαρμπέρης !!, παχύ ¨εε¨ + Τσαλαμπάκος!! Παχύ ¨εε¨ + Φούφος !! Κουσούρι το οποίο υπάρχει περίπτωση να μείνει για πάντα και να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενιές.


Επίσης,έχεις να ακούσεις όλες τις κρυάδες που κάνουν μεταξύ τους,(με τις οποίες οι μισοί πριν πάνε φαντάροι,δε θα γελούσαν ούτε αν τους πλήρωνες..) τύπου : «ο Μπαμπαλίδης παίζει μόνος του ποδόσφαιρο,με το σάκο του κι όταν βάζει γκολ (!?!?!?) πανηγυρίζει και μας δείχνει τον κώλο του..» και να λυσσάει στα γέλια.. Και κάπου εκεί θες να του πεις : «λοιπόν Γιώργο, πήγαινε και πες τους ότι τα έχεις με το Μπαμπαλίδη,να σας διώξουν και τους 2,γιατί παρά αποβλακωθήκατε,μου φαίνεται..» ...