σινεφιλο-ιστορίες!

Σινεμά.Βράδυ.Με μια καλή φίλη αποφασίσαμε να πάμε σινεμά,σε θρίλερ.Σε ένα από αυτά τα χιλιοπαιγμένα έργα που πετιούνται, ανα πάσα στιγμή χέρια,πόδια,σπλήνες,ένα παχύ έντερο έρχεται από τα δεξιά.. Οι θέσεις μας ήταν καλές. Από τη μια ο διάδρομος και από την άλλη ένα ευτυχές νεοσύστατο ζευγάρι.Τότε η φίλη έκανε τη συνήθη πρόταση της,να πάμε σε άλλες θέσεις που δε θα υπάρχουν διπλανοί για να μπορούμε να απλωθούμε.Σημείωση: η φίλη είναι 1,50 νταν..,παρ’όλα αυτά θεωρεί ότι της χρειάζεται χώρος για να απλωθεί..Τέλος πάντων,αλλάζουμε θέσεις και πάμε στα πιο μοναχικά.Πάνω που έχουμε βολευτεί και απλώσει τα πόδια μας (ανήκουμε στη γυφτοκατηγορία των σινεφίλ) έρχονται 2 τύποι,μας κοιτούν και φεύγουν.Σε ελάχιστο χρόνο, επιστρέφουν με έναν υπεύθυνο του κινηματογράφου ο οποίος μας ζητά να επιστρέψουμε στις αρχικές μας θέσεις.Δε μπόρεσα να καταλάβω γιατί αυτοί οι 2 δε μας το είπαν μόνοι τους,αλλά φώναξαν «την αστυνομία».Τέλος πάντων,με το δισάκι μας στον ώμο, επιστρέφουμε στις αρχικές μας θέσεις.Το έργο αρχίζει.. Η υπόθεση τρομερή..’Ενας παρανοϊκός δολοφόνος σκοτώνει τους πάντες!Ακόμα και κάτι ψάρια μέσα σε ένα ενυδρείο.’Αντερα και λέπια παντού! ‘Ολοι οι θεατές υφίσταντο τη γνωστή «κλωτσιά της τρομάρας».Δηλαδή,εκεί που παρακολουθείς αμέριμνος,ξαφνικά πετιέται ένα πάγκρεας και ο καθένας κλωτσάει τη θέση του μπροστινού.Στο ρυθμό όλοι!Οι μόνοι ατάραχοι στην αίθουσα ήταν οι 2 ζευγαρωμένοι.Καμμία επαφή με το μακελειό.Ο ένας έπαιζε ¨κουδουνάκια¨ με τη γλώσσα του,στις αμυγδαλές του άλλου..Σε μια φάση εκνευρίστηκα και ήθελα να ρίξω μια σφαλιάρα στα κεφάλια τους.Στη μνήμη των νεκρών!Ψαριών κι ανθρώπων!!Μια πόλη ξεκληρίστηκε,αυτοί τίποτα!Και τα ξεκοιλιάσματα δεν έλεγαν να λάβουν τέλος.Προς το τέλος,της ταινίας,όλοι άρχισαν να κοροϊδεύουν και επικρατούσε ένα γενικό γελάκι.Χωρίς να λείπουν τα χέρια με τα μισάνοιχτα δάκτυλα στο πρόσωπο,τα οποία σχηματίζουν γωνία 30^ο για να βλέπει το ένα μάτι.. Στο τέλος της ταινίας κι αφού ο δολοφόνος ήταν έτοιμος να επεκταθεί και στη διπλανή πόλη,ήρθε το FBI και τον συνέλαβε.’Εχω την εντύπωση, χωρίς να παίρνω όρκο,ότι και η διπλανή μου συνέλαβε,εκείνο το βράδυ.Αφού φύγαμε από τον κινηματογράφο,με τη φίλη μου,πήγαμε φάγαμε σουβλάκια κι ησυχάσαμε.‘Ω,πιά..